واسه اون گنبد زرین

پشت کوه های خراسان

واسه اون صحن مطهر

تو غروب کنار ایوون

 

واسه کفترای معصوم

که تو آسمون می چراخن

واسه آدمای مغموم

که میان دخیل می بندن

دل من تنگه می دونی

تو که ماه آسمونی